ပျော်ရွှင်ခဲ့ရ ငယ်ဘဝ (27)

        မူလတန်းကျောင်းထဲကို ဂျစ်ကားတစီး ဝင်လာပါတယ် ။ ကားပေါ်မှာ မင်းကျောင်းတိုက်က ဘုန်းကြီးတွေ ပါလာပြီး ကျနော်တို့ဆီ လာပါတယ် ။ သူတို့ နဲ့ အတူ ကိုအောင်ဝင်းလည်း ပြန်ပါလာတာတွေ့ရပါတယ် ။

      ကိုအောင်ဝင်းက ဘုန်းကြီးတွေ သွားခေါ်လာတာလို့ အဲဒီကျမှ သိရပါတယ် ။ ဘုန်းကြီးတွေက မင်းတို့ ဘာတွေ လျှောက်လုပ်နေကြတာလည်း ဒီလူတွေက သပိတ်သီးချင်း သွင်းတုန်းက တီးခတ်ပေးတဲ့ လူတွေကွ ဘာမဟုတ်နဲ့ ပြဿနာ မရှာကြနဲ့  ဆိုပြီး ပြောပါတယ် ။ 

      နောက် ကျနော်တို့ကို ကားနဲ့ ခေါ်လာပြီး စက်ဘီးတွေ မင်းကျောင်းတိုက်ထဲ ယူခဲ့ပေးဖို့ မှာထားလိုက်ပါတယ် ။ အဲဒီနောက်မှ ကျနော်တို့ ပြန်ခဲ့ကြပါတယ် ။ 

        ဒေါက်တာမောင်မောင်က ပါတီစုံရွေးကောက်ပွဲ လုပ်ပေးမယ် ပြောတာလည်း မရတော့ပါဖူး ။ နိုင်ငံရေးသမား ကြောင်ဖားကြီးတွေက ဒေါ်စုကြည်ကို နိုင်ငံရေးစင်မြင့်ပေါ် ဆွဲတင်လာပါတယ် ။ ကွန်မြူနစ် သခင်တင်မြ နဲ့ ရုပ်ရှင်မင်းသားကြီး ထွန်းဝေ တို့က အဓိက ဇာတ်လိုက်ပါပဲ ။ 

          ဆူပူမှုတွေ ဆိုးဝါးလာနေပြီး ရန်ကုန် နဲ့ အချို့နယ်တွေ မှာ ခေါင်းဖြတ်မှုတွေ နဲ့ လူပေါင်းများစွာကို သတ်ဖြတ်လာကြပါပြီ ။ ကျနော်တို့ တွေးဆထားသလို တပ်မတော်က အာဏာသိမ်းမယ့် ရက်လည်း နီးကပ်လာပါပြီ ။ 

       မြင်းခြံမြို့အနေအထားကလည်း ရပ် ရွာ တွေထဲမှာ မဆလ ခေါတ်က လူရာမဝင်တဲ့သူတွေ ၊ စာရိတ္တမကောင်းသူတွေ နဲ့ အလုပ်အကိုင်မရှိတဲ့ ကလေကချေ များဟာ လူတွင်ကျယ် လုပ်နေကြပါပြီ ။ ကံကောင်းတာက ဘုန်းကြီးတွေက နိုင်နိုင်နင်းနင်း ထိမ်းထားနိုင်တဲ့ အတွက် လူသတ်တာတွေ မရှိခဲ့ကြပါဘူး ။ 

           ဆန်ဂိုဒေါင်တွေ ဖောက်ယူခြင်း ၊ ပုလဲဓာတ်မြေသြဇာတွေ ဖောက်ယူခြင်း ၊ ဓာတ်ဆီများ ယူကြခြင်းတွေ ပြုလုပ်ကြပါတယ် ။ ဆန်ဂိုဒေါင်တွေကတော့ အနားရှိတဲ့ အရပ်သားတွေ ယူကြတာပါ ။ ဓာတ်မြေသြဇာ နဲ့ ဓာတ်ဆီကတော့ မြို့နယ် သပိတ်အဖွဲ့က ယူပြီး ရောင်းစားကြတာပါ ။ 

           ကျနော်တို့ တွက်ဆသလို 18-9-1988 မှာ တပ်မတော်က အာဏာသိမ်းပါတယ် ။ ညနေ လေးနာရီ သတင်းမှာ ကြေညာပါတယ် ။ ထူးခြားမှုကို သတိထားမိတာက ရေဒီယို အစီအစဥ်ဟာ ညနေ လေးနာရီမှ စကြတာ ပုံမှန်ဖြစ်ပေမယ့် အဲဒီနေ့က ကျနော် ဖွင့်မိတာ သုံးနာရီ ခွဲလောက်ကတည်းက စစ်ချီသီချင်းတွေ လွှင့်နေပါပြီ ။ 

     အဖေက ရေဒီယိုက စောလှပါလားတဲ့ ။ ကျနော်က အာဏာသိမ်းလို့ ဖြစ်မယ် အဖေ ဆိာတော့ အေးကွ ဒါမှ တိုင်းပြည် အေးချမ်းမှာ လို့ ပြောပါတယ် ။ တကယ်လဲ မှန်နေတာပါပဲ ။ စသ်တပ်က လူတွေ မတရား သတ်လားဆိုတာ အနည်းငယ် ရေးပြချင်ပါတယ် ။ ယခင်အသေးစိတ် ရေးဖူးပါတယ် ။ 

         ညနေမှာ ကြေညာတာနဲ့ မြင်းခြံ သပိတ်အဖွဲ့က ဂဠုန်နီတွေဟာ သရဏဂုံ တင်ကြပါတယ် ။ နောက် ချက်ခြင်းပဲ မြို့လယ်လမ်းမပေါ်ရှိ တမာပင်များ ကုက္ကိုပင်များကို လမ်းလယ်သို့ ခုတ်လှဲ ပိတ်ဆို့ပါတယ် ။ 

      ရပ်ကွက်တွေထဲမှာလည်း ကန္တာရကိုင်းတွေ ထွန်စက်နောက်တွဲတွေ နဲ့ ရရာစုပြီး ပိတ်ကြပါတယ် ။ ကျနော်က မင်းတို့ အဲဒါတွေ ဘာလို့လုပ်နေကြတာလဲ ဆိုပြီး မေးတော့ စစ်သားတွေ လာလို့ မရအောင်တဲ့ ။ 

       ကျနော်က ရီမိတာပေါ့ ဗျာ ။ ဘာလို့ရီတာလဲ တဲ့ ၊ ဟကောင်တွေရ စစ်သားတွေက တောထဲ တောင်ထဲ လျှိုထဲ ခြောက်ထဲ သွားနေကြလေ မင်းတို့ ဆူးကိုင်း စစ်ဖိနပ်နဲ့ နင်းသွားမှာပေါ့ ကွ ဆိုတော့ ဒါးနဲ့ ဝင်ခုတ်မတဲ့ ။ 

         ည ၁၁ နာရီမှာ မြင်းခြံတောင်ဖက်အဝင်က စွန်းလွန်းတံတား ကို ပိတ်စောင့်နေတဲ့ ဂဠုန်နီတွေ နဲ့ ဘုန်းကြီးတွေရှိရာကို မိုးကာအုပ်ထားတဲ့ စစ်ကားတွေ ဝင်လာပါပြီ ။ တံတားထိပ်မှာ တားထားရင်း ဝင်ခွင့်မပေးနိုင်​ကြောင်း ဖြစ်ပါတယ် ။ 

        စစ်ကြောင်းမှူးက ဘုန်းကြီးတွေကို မိုးကားအုပ်ထားတဲ့ စစ်ကားအား လှပ်ပြလိုက်ပါတယ် ။ ရှေ့ဆုံးက ပွှိုင့် 5 နှစ်လက် နဲ့ နောက်က G3. G4 တွေ ပွေ့ထားတဲ့ ရဲဘော်တွေ အပြည့်ပါတာ တွေ့ရပါတယ် ။ အဲလိုကား အစီး ၃၀ ဆိုတော့ သရဏဂုံ တင်ထားတဲ့ ဂဠုန်နီတင် မကဖူး ဆွမ်းသွပ်ပေးမယ့် ဘုန်းကြီးပါ မျိုးပြုတ်မယ့် အနေအထားဖြစ်နေပါတယ် ။

      ဒီတော့ ဘုန်းကြီးတွေက လိမ္မာပါးနပ်စွာပဲ  ကဲ  ကဲ  လမ်းဖွင့်ပေးလိုက်ကြဟေ့ ဒါ မြင်းခြံတပ်ကွ ရှေ့တန်းပြန်လာကြတာ ဆိုပြီး လမ်းဖွင့်ပေးပါတယ် ။ လမ်းမကြီး ပိတ်ထားလို့ ဟိုကွေ့ ဒီကွေ့ ရှောင်ကွင်းမောင်းသွားကြပါတယ် ။ 

      မနက် ခြောက်နာရီမှာ ဆူညံပွက်လောရိုက်နေပါပြီ ။ ယောကျာ်းမှန် အကုန်ထွက် စစ်တပ်မြို့ထဲ လာနေပြီ လက်နက်တွေ ယူခဲ့ကြနဲ့ အော်ဟစ်လူစုနေပါတယ် ။ ကျောင်းနားက ပေါက်ပေါက်ဖောက်တဲ့ အိမ်က စန်းလွင်တို့ ညီအကိုနှစ်ယောက်က ဒါးတယောက်တချောင်းစီ နဲ့ ဦးဆောင်လူစုနေလေရဲ့ ။ 

       ကိုကျော်စိုး နဲ့ ကိုစောလှိုင်တို့ကတော့ တယောက် ဒါးနဲ့ တယောက် လှံနဲ့ သွားကြလေရဲ့ ။ မောင်ကျော်က တုတ်ကြီးနဲ့ ထွက်လာသေးတယ် ။ ဟေ့ကောင် လာ လာ ဆိုပြီး သူ့ဒုတ်ကြီး သိမ်းထားပြီး နှစ်ယောက်သား ဘာမှ မယူပဲ မြို့ထဲ သွားကြပါတယ် ။ 

       လက်နက်ပါရင် သေနတ်နဲ့ ပစ်မှာစိုးလို့ ဘာမှ မယူနဲ့ကွလို့ ပြောပြရပါတယ် ။ လူငယ်ရုံထိပ်ရောက်တော့ စစ်တပ်နဲ့ တွေပါပြီ ။ လူတွေက ပိတ်ဆို့ထားပါတယ် ။ လမ်းလည်မှာ မော်တော်ပီကယ်ရုံကို တွန်းလှဲပြီး မီးရှို့ထားပါတယ် ။ 

       စစ်တပ်က လော်စပီကာနဲ့ လမ်းဖယ်ပေးဖို့ အော်ပါတယ် ။ လော်စပီကာကို ဆိုက်ကားနဲ့ တင်လာတာပါ ။ ဆိုက်ကားပေါ်မှာ ကျည်ဆံပုံးလည်းပါတယ် ဗျ ။ ဆိုက်ကားဆရာက ဦးခွေးသိုးတဲ့ အေးကျင်း အမှတ် ၄ ဇောတိကလမ်း အရှေ့ထိပ် တောင်ဖက်ခြမ်းက လူကြီးပါ ။ သူလည်းကြောက်နေတာ နောက်ရက်ဖျားယူရတာပဲ ။

       လူတွေက ရဲတင်းလာပြီး ဂျင်ကလိတွေ ၊ ပုလင်းမိုင်းတွေ နဲ့ ပစ်ကြပါတယ် ။ စစ်သားအချို့ ထိခိုက်ဒဏ်ရာ ရတော့မှ အရာရှိက ပစ်တော့မယ်လို့ သုံးကြိမ် သတိပေးပါတယ် ။ နောက်မဆုတ်တော့ အောက်ဖက်ခြေထောက်တွေ ပစ်ပါတယ် ။ 

       အတုံးအရုံး မှန်တာပါပဲ ။ လူတွေလည်း ပြေးကြရတာပေါ့ ။ ကျနော်နဲ့ မောင်ကျော်က အိုအေစစ် နားက လှမ်းကြည့်နေတော့ ပစ်ပြီဆိုတာ နဲ့ သူရဲကောင်းပီပီ ရှေ့ဆုံးက ပြေးတာပါပဲ ။ ဘယ်ပြေးလဲဆိုတော့ အိမ်ထိပြန်ပြေးတာပဲ ။ 

        စစ်တပ်က ပစ်ခတ်ပြီး ရှေ့ကို တလမ်းပြီး တလမ်း တိုးလာပါတယ် ။ စိန်အမ်း လက်ဖက်ရည်ဆိုင်နားကနေ ကမ္ဘာလုံး အအေးဆိုင်ဖက် အပေါ် ပစ်လိုက်တဲ့ ကျည်ဆံက တိုက်နံရံ မှန်သလား သံဓာတ်တိုင် မှန်သလား မသိဖူး မျက်စောင်းတိုက်ထဲက အိမ်ထဲထိုင်နေတဲ့ ကုလားအဖိုးကြီး မှန်ပြီး သေသွားပါတယ် ။ 

          နောက်စစ်ကြောင်းက ရှေ့ဆက်သွားရင်း အလက ၁ မရောက်မှီ ဦးချန်ထွန်း ဝပ်ရှော့ အနီး ရပ်တံ့နေပါတယ် ။ လူတွေကတော့ အလက ၁ ရှေ့ကနေ ပိတ်ဆို့ထားပြီး လက်တကမ်းပဲ လိုတော့တဲ့ သပိတ်ဌာနချုပ် မင်းကျောင်းတိုက်ကို ကာကွယ်နေကြပါတယ် ။ 

       စစ်ကြောင်းက ရပ်ထားတုန်း မင်းကျောင်းတိုက်ဆီက မီးကျည်တလုံး တက်လာတော့ မှ လမ်းဖွင့်ပေးပါလို့ အော်ပြောပါတယ် ။ လူတွေက ပွှိုင့် 22 တလက် နဲ့ သွေးကြွပြီး ဖယ်မပေးနိုင်ဖူး ဘာညာ နဲ့ အော်နေတုန်း စစ်တပ်က အဝါရောင် ကျည်တောင့်ကြီးနဲ့ ကျောင်းဝန်းတံခါးထိပ်က အလှတပ်ထားတဲ့ အဂ်တေ အလုံးကြီးကို ဒိန်းဆို ​ပစ်လိုက်တော့ ဝုန်းကနဲ ပြိုကြသွားတဲ့ အဂ်တေ လုံးကြီး နဲ့ အတူ လူတွေ ပြေးလိုက်ကြတာ ဖိနပ်ချည်း အချိန် တရာ လောက် ရလိုက်ပါတယ် ။ 

       ဒါတွေက ကိုကျော်စိုးတို့ ပြန်ပြောတာပါ ။ ဖြစ်စဥ်က ကိုကျော်စိုးတို့ ည​နေထိ ပြန်မလာလို့ သေပြီလားဆိုပြီး စိုးရိန်နေတုန်း နှစ်ယောက်သား ဗိုက်လေးတွေ နှိပ်ပြီး ပြန်လာကြတာ တွေ့ရပါတယ် ။ 

      မေးကြည့်တော့ အထက်ပါ ဖြစ်စဥ်ကို ပြောပြီး သူတို့လည်း မလှမ်းမကမ်းက မင်းကျောင်းတိုက်မှာတော့ အသေခံဂဠုန်နီတွေက ပြန်ဆော်မှာပဲ ဆိုပြီး သွားချောင်းကြည့်တာ တဲ့ ။ 

     ကျောင်းထဲမှာ ဘယ်သူမှ မရှိပဲ စစ်တပ်က စာရွက်စာတမ်းတွေ ယူသွားသတဲ့ ။ ဒါနဲ့ သူတို့ ပြန်လာတော့ လမ်းတွေမှာ စစ်သားတွေက စောင့်တဲ့နေရာ စောင့်နေပြီး တချို့က မြို့ထဲ ပတ်နေကြပြီတဲ့ ။

       ဒါးတွေ လှံတွေ နဲ့ ဆိုတော့ ပုန်းပြီး ရှောင်ကွင်း ပြန်လာရသတဲ့ ။ ဒါး နဲ့ လှံကို ထားပြီး ခပိတည်တည် ပြန်ရင် ရတာကို နှမျှောတော့ မထားခဲ့ဖူးတဲ့ ။ အဲဒါ လူရှင်းတဲ့ စျေးအိမ်သာဖက်က ပြန်နေတုန်း ကင်းလှည့်နေတဲ့ အဖွဲ့ကို မြင်တော့ တိုက် နှစ်လုံးကြား ဝင်ပုန်းရသတဲ့ ။

      စစ်သားတွေ ရောက်မှပဲ ကိုစောလှိုင် ကိုင်ထားတဲ့ လှံက ဖုတ်ဆို ပြုတ်ကျပါရော ။ စစ်သားတွေက သေနတ်နဲ့ ချိန်ပြီး ဗိုက်တွေ ကန်တယ်တဲ့ ။ တောင်းပန်လို့ ဒါး နဲ့ လှံ ထားခဲ့ ပြန်တော့ဆိုလို့ ပြန်ခဲ့ကြရတာတဲ့ ဗျာ ။ ကံကောင်းလို့ အသတ် မခံရတာပါ ။ 

            လမ်းတွေ ပိတ်ထားတာ ရှင်းတော့ ပညာပါတယ် ။ တွေ့တဲ့လူ ရှင်းခိုင်းတယ် ။ တနေရာကျတော့ ထွန်စက်နောက်တွဲကြီး ပိတ်ထားတယ် ။ အနီးဆုံးကို ခေါ်တယ် ခင်ဗျားရွှေ့ထား အပြန်ခါ တွေ့ရင် ခင်ဗျား နဲ့ တာဝန်ပဲလို့ ကြိမ်းခဲ့ပြီး ရှေ့ဆက်သွားပါတယ် ။ 

       သူတယောက်ထဲ ဘယ်ရွှေ့နိုင်မလဲ ဒါပေမယ့် သူက ဥာဏ်ကောင်းတယ် 

"ဟေ့ ဒီနားကလူတွေ ဒါကြီး လာရွှေ့ကြနော် လာမရွှေ့လို့  သူတို့အပြန် ကျုပ်ကို ပြဿနာရှာရင် ဂဠုန်နီက ဘယ်သူတွေ သပိတ်ခေါင်းဆောင် ဘယ်သူတွေဆိုတာ ကျုပ်က လိုက်ပြမှာနော် ''

        အဲလိုလည်း အော်လိုက်ရော အလျှိုလျှို ထွက်လာပြီး ဟကောင် အာပြဲကြီးနဲ့ အော်မနေနဲ့ ဟ မင်းအမေ့လင် စစ်သားတွေက တကယ်ပစ်တာ ဟ ဆိုပြီး ဝိုင်းရွှေ့ပေးလိုက်ပါတယ် ။ 

     မြင်းခြံမှာ အိမ်ထဲက တယောက် မဆီမဆိုင်သေရပြီး လျှမ်းလျှမ်းတောက် သပိတ်ကြီးဟာ မီးကို ရေနဲ့ ငြိမ်းသလို ရှဲကနဲ ငြိမ်းသွားပါတယ် ။ 

        ရပ်ရွာတွေက ငွေကြေးပြည့်စုံသူတွေကို ရပ် ကျေး ဥက္ကဌတွေ ခန့်ပါတယ် ။ ကလန်ကဆန် မလုပ်နဲ့ သတင်းပို့တာ နဲ့ ရဲ သို့မဟုတ် စစ်တပ်က ရောက်လာပြီး သူ့အိမ်ရှေ့တင် လှိမ့်ပိန့်ရိုက်ပါတယ် ။ ပြီးမှ ရဲစခန်းထပ်ခေါ် ထပ်ရိုက်ပါတယ် ။ သိပ်ဆိုးရင် တရားစွဲ ထောင်ချပါတယ် ။ ထောင်ကျရင် ပြန်မရောက်တာ များပါတယ် ၊ ရဲဖက်စခန်းမှာ သေကုန်တာပါပဲ ။ 

         ၈၈ အာဏာသိမ်း နဝတ အဖွဲ့ဟာ ချက်ခြင်း အရေးယူမှုတွေ လုပ်ပါတယ် ။ သပိတ်မှာ ဝေလေလေ အဆင့်တွေ အရေးမယူပါဘူး ။ သပိတ်ဥက္ကဌ ဆရာတော် ဥူးသုန်က မြေဆီကိစ္စ ၊ ဓာတ်ဆီကိစ္စအတွက် သူတာဝန်ခံလို့ ထောင်ဒဏ် နှစ်လေးဆယ် ကျခံရပါတယ် ။ 

         အဲဒီမှာ စစ်ဆေးကြတော့ ဘယ်လိုတွေ သတင်းရယူထားတယ် မသိပါဘူး ။ ဘင်ခရာက လူတွေထဲမှ ခေါင်းဆောင်လုပ်သူတွေ ပါနေပါတယ် ။ စစ်ဆေးရုံးထဲမှာ သူတို့ကို ဆင့်ခေါ်ထားသလို သပိတ်ထဲ မပါတဲ့ ကျနော်တို့ကိုလည်း ခေါ်ပါတယ် ။ 

           အမှတ် ၁၂ ကျောင်းထဲမှာ ကျနော်တို့ကို သတ်ဖို့ ကြံစည်ခဲ့တဲ့ ကောင်တွေ မျက်နှာငယ်လေးတွေ နဲ့ တွေ့ရသလို မယုယုနိုင်လည်း အတူတွေ့ရပါတယ် ။ သူက မိန်းကလေး ခေါင်းဆောင်ကိုး ဗျ ။ သူတို့ကို မေးပြီးပါပြီ ။ 

        ကျနော့်ကို သက်သေမေးပါတယ် ၊ ပထမဆုံး ဘင်ခရာ ပစ္စည်းတွေ စုံမစုံ ကြည့်ပါတဲ့ ။ ကျနော်က စာရင်းနဲ့ ပေးခဲ့တာကို သူတို့ထွက်ဆိုထားလို့ လာခေါ်တာကိုး...ကျနော် ပစ္စည်းတွေ စစ်ကြည့်တော့ ဆိုက်ဒရမ် အသစ်တလုံး နဲ့ ဗျူကယ် (အသစ်စက်စက်) တခု ပျောက်နေပါတယ် ။ 

      ကျနော်က သပိတ်ဘင်ခရာ က ကောင်တွေကို မျက်လုံးခြင်းဆိုင်တည့်တည့်ကြည့်တော့ သူတို့ အရမ်းကြောက်နေပါပြီ ။ အဲဒီခေတ်က ပုဒ်မ ၆ / ၁ ဆိုတာ သိပ်ကြောက်စရာကောင်းပါတယ် ။ 

      ကျနော့်စကားတခွန်းဟာ ကျနော်တို့ကို သေကြောင်းကြံခဲ့တဲ့ လူယုတ်မာတွေကို ဂလဲ့စားချေခွင့် ရပါပြီ ။ ကျနော်ဘယ်လို ဖြေမလဲဆိုတော့.........?

           မျိုးဝင်း